Ons bedrijf

April 2013

Onze boerderij ligt in de streek Transilvanië; het gebied boven de bergketen de Karpaten (het ’hoefijzer’). Wij wonen in Singer, in de provincie Mures, 8 km ten noorden van het plaatsje Ludus. Ludus ligt aan de E60 tussen Cluj en Tirgu Mures.

De laatste keer dat deze rubriek ge-updated was, was december 2008. Lang geleden dus. En in die laatste vier jaar is er ontzettend veel gebeurd. Zo hebben we twee kindjes gekregen en zitten we na drie jaar bouwen eindelijk met al het vee op onze nieuwe, eigen plek. En zijn we gegroeid van 20 naar 80 koeien. Tijd voor een nieuwe update dus. Die ook al klaar is en geplaatst kan worden, ware het niet dat de foto’s niet meegaan als we de tekst naar de blog kopieren (wat de vorige keer ook niet lukte, vandaar dat de foto’s hieronder ook ontbreken). En het gaat om zo’n honderd foto’s per jaar, dus een beetje veel om 1 voor 1 te knippen en plakken. Daar wordt dus nog aan gewerkt, maar we vonden het wel tijd om de getallen in ieder geval te updaten. En de foto’s en de samenvattingen … die komen er dus nog aan…

Onze bedrijfssituatie op dit moment (april 2013):

Melkkoeien	85 stuks
Vr. jongvee > 1 jaar	20
Vr. jongvee < 1 jaar	20
Stieren > 1 jaar	2
Stiertjes < 1 jaar	1

	Planning 2013
Maisland	65ha
Luzerne	10ha
Gerst/Tarwe	5ha

 

---

In het kort, vanaf het begin (tot december 2008 dus):

Juli 2005

We gingen naar Roemenië met alleen ons caravannetje en ons doel: een eigen melkveebedrijf opzetten. We begonnen in de helft van een oude schuur. Maïs op stam gekocht, ingekuild, hooi en stro gekocht en toen in december onze eerste koe; Mundi. Een echte Roemeense Baltzate, die bij de vorige eigenaar nog voor de kar liep! Al gauw daarna volgden Viola, Bumbi, Viool, Jeftineke en Scumpie. We molken met de hand, haalden water met emmers uit de put, deden het uitmesten met de vork en sjouwden de maïs met manden naar de koeien.

Michel melkt Viola

De koeien in het voorjaar buiten onder het afdak

    

Miranda melkt Mundi, met Ribbel op de baal                Maïsoogst 2005

    

Melkbussen legen in de ‘melkwagen’                    Onze caravan bestand tegen minus 20°C

Juli 2006

Ons huurcontract liep af en we zouden eerst het vee en de machines en later de maïsbult verhuizen naar onze huidige plek, twee kilometer verderop. Maar omdat we een forse onenigheid kregen met de eigenaar van onze eerste plek (met name vanwege diefstal), moesten we daar alsnog halsoverkop met alles weg. Daardoor hadden we geen tijd om met de eigenaar van onze nieuwe plek te onderhandelen over ons huurcontract. We moesten genoegen nemen met een huurcontract van slechts één jaar, in tegenstelling tot de vijf jaar die ons eerst beloofd was.

    

De nieuwe plek, vóór de verbouw                               Een sleuf hakken voor de melkput

    

De tank staat klaar                                                     De ‘Wtte ring’, met prachtig uitzicht

    

Voor het eerst de koeien in de melkput                      Voor het eerst de koeien aan het voerhek

Op de nieuwe plek huurden we drie schuren en 18 ha land. We maakten een potstal voor ruim 30 koeien en een melkstal 1×5 aan één kant. Half september kwamen er 23 melkkoeien en 5 pinken bij, hier lokaal gekocht. De koeien waren gedeeltelijk Holstein en gedeeltelijk een kruising Holstein/ Baltzate. De pinken waren puur Holstein, een jaar eerder uit Nederland geïmporteerd.

Ons doel was om met het geld dat we zouden verdienen, langzaam uit te breiden naar 40 of 50 melkkoeien. Maar onze veestapel kromp alleen maar! Drie koeien dood (waaronder één van de Nederlandse pinken) door verschillende redenen, een aantal koeien afgevoerd omdat ze niet drachtig werden of te weinig melk gaven en twee koeien verplicht naar het slachthuis, omdat ze tbc-verdacht waren. Gelukkig bleek in het slachthuis dat ze geen tbc hadden, anders had alles ontruimd moeten worden.

December 2006

We hadden een koe die waterdunne diarree had en alleen maar vermagerde. De veearts wist niet wat het was, maar omdat we zelf dachten dat het wel eens para-tbc kon zijn, hebben we een bloedmonster laten nemen door de veearts. De koe had inderdaad para-tbc. Wat we niet wisten was dat we daardoor in quarantaine kwamen; we mochten geen dieren meer aan- en verkopen en moesten elke drie maanden van alle dieren een bloedmonster nemen. Pas als we vier keer achter elkaar (een jaar lang dus), geen ‘positieve’ dieren meer zouden hebben, zouden we para-tbc vrij zijn.

De winter van 2006/2007 was minder streng dan die van het eerste jaar dat we hier zaten. Dat kwam goed uit, want we hadden het tanklokaal en de melkput nog niet dicht gemaakt. En we sliepen nog steeds in de caravan! We hadden de rustige (zachte) wintermaanden nu mooi tijd om alles vorstvrij te maken en voor onszelf een kamertje naast de melkput.

    

De tank wordt ingemetseld                                       Een buitenmuur om de melkput heen

    

Onze kamer in aanbouw                                          Onze kamer van binnen

    

Met keuken                                                             Zithoek

    

Hoogslaper                                                             En ‘kantoor’

December 2007

We zaten nog steeds in quarantaine. Bij de bloedmonsters van oktober zat weer een koe met positieve reactie. Dat bloed bleek ook bij de extra controle in Boekarest positief. We wilden praten met de verantwoordelijke beleidsman in Boekarest, om te kijken of ze de regels wilden versoepelen. Want volgens ons waren een aantal maatregelen uit het draaiboek namelijk niet logisch; met name het verbod op de aankoop van melkkoeien en de verkoop van stierkalveren. Maar bij die beleidsman kwamen we ook niet verder. Kijk, dan kom je erachter dat je in je eentje niets gedaan krijgt, wat een belangenorganisatie misschien wel voor elkaar had kunnen krijgen. Maar zover zijn ze hier nog niet.

Vanaf dat we op de nieuwe plek zaten, hadden we meerdere malen geprobeerd om het vijf-jarig huurcontract alsnog rond te maken met de eigenaar. Maar de eigenaar liet niets meer van zich horen en wilde op gegeven moment zelfs niet meer direct met ons praten. Communicatie verliep via een tussenpersoon. Uiteindelijk kregen we in juli 2007 te horen dat hij andere plannen had met onze schuren en dat het huurcontract dus helemaal niet verlengd zou worden! We zouden tot maart, april 2008 de tijd hebben om een andere locatie te zoeken. Maar begin december kregen we een brief dat we uiterlijk 31 december 2007 (!) weg moesten zijn. Wat dus nooit zou lukken. Begin december kon gelukkig de maïs er wel eindelijk af en hadden we tijd en rust om op zoek te gaan naar iets anders en om na te denken wat we wilden; of zelf in het klein verder gaan, of samen met een investeerder het groter aanpakken…

    

Oktober 2007; 1e jaar eerste klas melk             November; koeien weg vanwege para-tbc

    

Eind november 2007                                             Een week later

    

Maïs kuilen in de sneeuw                                      Michel en Pieter doen een cursus DHZ-KI

December 2008

Het zoeken naar een nieuwe plek liep op niets uit. Overal wilden mensen ineens tien keer zoveel voor hun oude stallen hebben, omdat ze dachten dat de komst van Roemenië bij de EU dat soort hyper prijzen rechtvaardigde. De eigenaar gaf ons wat meer lucht door ons toe te zeggen dat we hier nog zolang het nodig was mochten blijven zitten, maar dan wel tegen een forse huurprijs. Goed. We konden niet anders. Op gegeven moment besloten we om onze zoektocht naar een bestaande locatie te staken en om hier een paar kilometer achter in de heuvels een klein lapje grond te kopen en daar een nieuwe of tweedehands stal op te zetten (met kuilplaten, erfverharding en mestopslag). Nieuw als we een EU subsidie project van de grond zouden krijgen (met subsidies tot 50%) en anders tweedehands. De bestemmingsplanwijziging is er net door en nu is het aan ons om een gedetailleerde bouwtekening te laten maken en het project in te dienen. We hopen aankomend voorjaar te beginnen met bouwen, zodat we volgend najaar op de nieuwe plek kunnen boeren. We hebben langzaam al ruim 30 ha grond in de buurt van de nieuwe plek verzameld (het meeste samen gekocht met een belegger). Wel kleine stukjes van 1, 2 of 3 ha, maar gelukkig steeds meer stukken die aan elkaar grenzen. Waarnaast we volgend jaar nog ruim 20 ha gaan huren. Al die grond is nodig om extra voer te maken voor de extra koeien die we op de nieuwe plek willen gaan melken (importeren uit Nederland en als dat vanwege blauwtong niet kan een ander West-Europees land). Hoeveel koeien, dat hangt af van de begroting en met hoeveel koeien we de investering op kunnen brengen. Daarvoor moeten we de komende weken grondig aan het rekenen gaan, offertes doorspitten en ons uiteindelijke plan maken.

Maar het beste nieuws van 2008 is wel dat we uit de quarantaine zijn! De laatste vier bloedonderzoeken waren allemaal negatief (en positief voor ons!), dus na een jaar zonder nieuw para-tbc geval is de quarantaine opgeheven. Eind oktober kregen we hier telefonisch bericht van. We wachten nog steeds op de officiële documenten, maar we hebben al wel zes vaarskalveren aangekocht en alle grote en kleine stieren aan een handelaar verkocht. En op de korte termijn willen we nog een stuk of vijf koeien erbij kopen. Waarschijnlijk Roemeense, omdat die niet in quarantaine hoeven (zoals import vee) en we ze meteen kunnen melken. We hebben de ruimte ervoor en voer genoeg.

    

De Fiat in twee stukken                                        De Hurlimann in drie stukken

    

Verse luzerne maaien                                           En voeren

    

De hooibult op de nieuwe plek                                  Mama op visite

    

Zus Bianca op visite                                                Koos en Jarno voor ons aan het hakselen

    

De nieuwe Fiat met de nieuwe ploeg                         En onze oude Fiat met de rotorkop-eg

    

November 2008; 2e jaar eersteklas melk                   December; Miranda’s boek komt uit