JAAROVERZICHT 2021 DEEL IV

1 januari 2022

Mais inkuilen, visites, booghal, appelmoes, sneeuw, oliebollen

Allereerst de allerbeste wensen voor 2022 voor jullie allemaal! Dat al jullie dromen en wensen voor het nieuwe jaar uit mogen komen.

We beginnen het nieuwe jaar vandaag met het laatste deel van het jaaroverzicht van 2021. We waren gebleven bij september. De eerste mais was er eind augustus dus al af en de rest van de mais was er langzaam ook klaar voor. De ‘maisploeg’ (neven Jorn, Mike en Lars) zou begin september komen, dus dat kwam weer mooi uit. Dit jaar hadden ze versterking mee genomen in de vorm van Michel’s broer Richard en Sem, een collega van Lars.

Mike kwam als eerste, met de motor. Hij zou na de mais nog een paar weken door Europa gaan trekken. Een paar uur later kwam de rest met de bus van Jorn.

Ook nu waren we weer wát blij met ons tuinhuisje.

We hadden binnen een koelkast neergezet en een tafel met een gasfornuisje erop. Dus daar kon iedereen ’s morgens mooi zijn eigen eitje en tosties bakken.

En het ‘tante-Bianca-tafeltje’ op het terras kon prachtig dienstdoen als ‘afwastafel’. Toen werd afwassen ineens een feestje, heerlijk buiten, met uitzicht op de zonnebloemen en koeien in de wei.

Ze konden meteen aan het werk. Eerst werd het perceel vlak naast onze boerderij gehakseld, dus dat was erg leuk. Want dan konden we alles mooi zien. De meeste mais ligt op afstand of in ieder geval niet vanaf de boerderij te zien, dus dit was een mooi begin. Jorn en Atlas gingen op de hakselaar.

Sem op de trekker met opraapwagen.

Net als Lars.

Michel ging verdelen en aanrijden.

Normaal zit Mike ook vaak ‘op de bult’, maar hij had nu een andere klus. Van de winter had Belus het onderstel van één van de opraapwagens gerepareerd en moest nog gemonteerd worden.

Dat was niet het enige dat gerepareerd moest worden. Richard kon op pad om onderdelen op te halen. En zo was iedereen mooi bezig.

’s Avonds werden de trekkers mooi op een rijtje gezet. Prachtig gezicht. Zelfs ons John Deere trekkertje dat na de vorige maisoogst de hele tijd in de brandnetels had gestaan. Die hadden Belus en Richard weer ‘aangeslingerd’ en hij kon na een hydrauliekpomp wissel zo mee draaien.

Toen de voorste silo vol zat, konden ze de boel mooi aanrijden en aandrukken met de kraan.

En zo was de bult klaar voor het plastic. Maar voor dat eroverheen zou gaan, wilden de kinderen er eerst nog overheen rennen. Joehoe!!

Elk jaar is het niet de vraag of er weer wat kapot zou gaan bij de trekkers of machines. Maar de vraag wat en wanneer. Hier de as van de Kemperbek.

En hebben we bij de trekkers en machines nog wel wat kapot gehad. Elke keer stond er wel iets anders voor de werkplaats. Het was dan ook een raar, onaards, gevoel toen het ineens helemaal leeg was voor de werkplaats. Dan zou je haast denken dat er iets ‘mis’ was, in plaats van dat alles op rolletjes liep, haha.

Toen was weer één van de percelen dichtbij aan de beurt. En konden we weer mooi gaan kijken. Het is altijd een hele klus om een perceel ‘los te maken’. Om de buitenste rijen te hakselen, zodat er ruimte komt om met de trekker naast de hakselaar te kunnen rijden.

De voorste silo zat vol, dus gingen we naar de lege plek achter de silo’s. Waar we dit jaar ook beton hadden willen storten, maar waar we nog niet aan toe waren gekomen. Hier kwam de mais dus ‘gewoon’ op de grond te liggen.

Daar moest met de kraan nog de zijkant rond gemaakt worden.

En dat was een mooi klusje voor Sem.

Tegen de tijd dat de mais er bijna af was, kregen we nog meer familie op visite. Michel zijn zus en zwager en hun buren. Het was een gezellige boel.

Tante Jeannet leest Luxor voor.

Jammer dat tegen die tijd het weer omsloeg, want toen konden we niet meer in het tuinhuisje zitten. Maar met een beetje inschikken, paste alles om de tafel binnen. Gezellig!

De rest van september en de eerste weken van oktober gingen voor mijzelf een beetje in een waas voorbij. Want zonder dat ik het eerst wist, had ik Corona. En ben er flink ziek van geweest. Michel had het ook, maar kwam er met een hoestje en flinke hoofdpijn van af. Maar na een kleine nasleep was ik binnen een maand ook weer helemaal de oude. Gelukkig maar! Maar ik heb dus niet veel mee gekregen van de hele bietenpulpcampagne en alle mest die we hebben weg gereden in die maand.

Gelukkig was ik op tijd weer beter voor de volgende visite. Want in de herfstvakantie van Nederland kregen we zowaar dubbele visite: zowel mijn ex-schoonzusje en onze twee neefjes, als ook neef Jelmer en zijn vriendin Vivian (beide leerkrachten)

vonden het leuk om in hun vakantie bij ons op de boerderij te komen en wat rond te rijden hier. We hadden Vivian nog nooit ontmoet, dus dat was erg leuk. Om haar te ontmoeten. Ook de kinderen vonden het erg leuk dat er weer visite was.

“Jij hebt lang haar, Vivian! Mag ik je haar doen?” Tuurlijk!

“Maar dan wil ik jou haar ook doen.” Leuk!

Met zoveel mensen is er natuurlijk ook heel veel afwas. Maar mooi om te zien hoe iedereen dan altijd graag de handen uit de mouwen steekt.

Gelukkig was het ook nog een dag mooi weer om buiten te zitten. Lekker pizza’s eten! En ook geen afwas, haha.

We hadden nog maar net onze pizza’s op, of we hoorden een bekende ‘kalver-kreun’ uit de stal komen. Er werd een kalfje geboren!!

Het werd een vaarskalfje: Vivian!

Claudia wilde, zoals ze altijd doet, ook graag mee helpen. En zo belandde ze, net als andere keren, weer in de melkput.

Bedankt jongens!! Het was erg gezellig.

En dan het laatste project van afgelopen jaar: de booghal. We hadden een paar jaar terug al een oude tennis-booghal gekocht en hadden vorig jaar het beton gestort waar de ijzeren palen op vast gezet moesten worden. En nu kwamen we er eindelijk aan toe om ook de ‘bogen’ op te zetten. Dat was nog best een secuur werkje, want de palen moesten precies op de bouten op het beton komen.

Toen de boog recht stond, konden de bouten aangedraaid worden.

We wilden eigenlijk zo snel mogelijk de tweede spant ook hebben staan, zodat we die met de eerste konden verbinden en het samen een iets steviger geheel zou worden.

Op de foto hieronder zie je een geul in de grond. Daar heeft Michel dus de stroomkabel en waterleiding in gelegd die van de oude huisjes komt.

Ze hadden de vaart er goed in en in een paar dagen tijd hadden ze alle bogen staan! Michel heeft nog een paar grappige filmpjes van het opzetten van de bogen en het spannen van het zeil. Hij had de camera die achter aan de stal hangt zo gedraaid dat ie op de booghal gericht stond. En toen kon hij later zo de beelden terugkijken en versneld afspelen.

Belus had een handig bakje gemaakt voor aan de kraan. Waardoor ze veilig en handig op hoogte konden werken en de dwars-ijzers tussen de bogen konden vastmaken.

We hebben zo goed als het ging het hele najaar proberen mest en gier te rijden. Maar doordat het land vaak nat was, ging het allemaal nog niet vanzelf. Wel mooi om te zien dat Atlas het ook mooi vindt om te helpen en hij zit regelmatig op de shovel en de trekker om mest weg te scheppen. En ook het gieren heeft hij nu onder de knie. Leuk hoor.

Appelmoes! Daar zijn we gek op. En helemaal op zelfgemaakte. Met kaneel erin. En aangezien Wilbrand en Diana toch niet alle appels van de bomen bij hun huisjes op konden, hebben we zelf ook een paar manden/ kisten geplukt. Heerlijk!

November ging over in december en de eerste twee weken zijn we naar Nederland geweest. Sinds twee jaar. Eindelijk weer een keer. En wat was het leuk om zoveel mensen in zo’n korte tijd weer te kunnen zien. We hadden net geluk, want we waren net voor de lock-down. Tijdens onze afwezigheid was het weer in Roemenië aardig guur en koud geworden en had Belus maar besloten om de droge koeien (die nog steeds buiten liepen), in de booghal te jagen.

De bedoeling was eigenlijk om de booghal te gebruiken voor machines. Maar voor nu konden de droge koeien er mooi in vertoeven!!

December bracht ook sneeuw en dat gaf ons wel een echt wintergevoel zo een week voor Kerst. Dat het met de Kerst zelf met bakken uit de hemel regende, dat maakte toen niet meer uit.

Nog net voor de jaarwisseling konden we het achter- en voorzeil van de booghal eraan maken. De zijkant is open, omdat er oorspronkelijk een tweede hal aan vast zat. Maar dat willen we nog dicht maken.

Een grappig gezicht nu, vanuit het land.

En toen was het jaar ten einde. We hebben nog lekker ouderwets oliebollen gebakken.

Maar het zou Roemenië niet zijn als het allemaal volgens plan verliep. Nee, we bleken geen poedersuiker meer in huis te hebben. Maar suiker is suiker, niet waar. En vanillesuiker smaakt blijkbaar ook bijzonder lekker op oliebollen.

Een daarmee ben ik gekomen aan het eind van 2021. Een jaar waarin er weer veel gebeurd is. Op naar een nieuw jaar. Nieuwe kansen, nieuwe uitdagingen. We gaan jullie weer op de hoogte houden. Mijn voornemen is om vanaf nu weer wat regelmatiger bericht te doen op onze site.

Als het goed gaat, kan ik morgen nog de filmpjes delen van de booghal. En ook de link van Atlas zijn Youtube jaaroverzicht, van de filmpjes die hij afgelopen jaar van alle bezigheden op onze boerderij gemaakt heeft.

Vrolijke nieuwjaars groetjes!!

M&M, Atlas, Ayla, Luxor en Laryssa