Hallo! Daar zijn we weer. De eerste maand van 2021 zit erop. Het werd ook deze maand nog steeds niet echt winter, dus gingen we gewoon verder met de projecten waar we mee bezig waren.
De roosters boven de mestkelder vastleggen in cement.
Aan deze kant hadden Belus en Michel de roosters klaar. En konden ze verder gaan aan de andere kant van de voergang.
Prachtig gezicht, zo die mannen in de mist, haha!
Aan de achterkant heeft Michel nu een buis gemaakt, zodat we ook hier mest uit kunnen zuigen.
Aan de voorkant komt de mestmixer.
Deze dus. Die moest in dat gat komen.
Het was nog even prutsten, omdat het vierkante gat net iets groter was dan de mixer. Maar daar heeft Belus toen rubbertjes langs gemaakt. We zijn natuurlijk erg nieuwsgierig hoe hij het straks gaat doen. Maar eerst moest de oude mestput leeg. Al die jaren konden we niet rond pompen en kwam er steeds meer dikke drab op de bodem. Die niet te mixen viel. Die moesten we er met de kraan uitscheppen, voor zover dat ging.
Michel schepte de drab uit de mestkelder (rechts uit beeld) en gooide het dan op de mestgang. Vanaf daar konden ze het met de mestwagen weg ‘kruien’. Nog niet alles is eruit, maar dat moeten we eerst verdunnen met water en het er dan uit trekken. En als de put dan leeg is, kunnen we hem met de nieuwe verbinden.
Toch wel handig, zo’n kraan. Hier een andere ‘man in de mist’. Valeruts die het strohok van de pinken uitmest met de kraan.
De dames kijken nieuwsgierig toe, haha.
Twee kleinere klussen waar Belus druk mee geweest is: het ‘aftimmeren’ van een hokje bij de melktank en een keukentje bij de kalfjes.
In december hadden we de melktank, die buiten voor het tanklokaal staat, ingepakt met sandwich-panelen.
Een gat voor het ventilatierooster. Interessant, denkt Laryssa, haha.
En zo staat de melktank er mooi warm en droog bij.
Er tegenover, naast de deur naar het tanklokaal (waar de oude tank nog staat) heeft Belus een hokje afgetimmerd voor Michel. Voor onderdelen en gereedschap die nu niet meer in het kantoor hoeven te liggen.
Belus had de smaak goed te pakken en heeft toen ook het ‘keukentje’ bij de kalfjes gemaakt, die al langer op ons lijstje stond. Met name omdat het flink zou gaan vriezen. Dan hoefden we de boiler daar niet meer af te sluiten en konden we ook daar met vorst melk maken voor de kalfjes (wat anders met vorst in het tanklokaal gebeurde, maar wat elke keer zo’n gesjouw was met emmers).
Om het aanrechtje heen heeft Belus dus mooi van sandwich-panelen een hokje gemaakt.
Met een mooi ophang-uitlek-systeem voor de emmers. Prachtig om te zien hoe hij er provisorisch toch een mooi, functioneel keukentje van maakt.
Nu kunnen we met nog meer plezier melk maken voor de kalfjes.
De kalfjes in de hoek bij de nieuwe lichtplaten. Ja, het is fijn werken zo.
En hoewel het niet echt winter werd de afgelopen maand, hebben we toch wel een paar dagen flinke vorst gehad.
Waarbij de kinderen hun hart konden ophalen op de ijsplassen in de nieuwe, uitgegraven mestput. Prachtig hoe kinderen zich zo makkelijk vermaken met ‘niets’. Lekker struinen en stukken ijs verzamelen, haha.
En toen het echt koud werd en ging sneeuwen, zijn we met z’n allen nog een midweekje naar Brasov geweest. Er even tussenuit.
Atlas en Ayla die zich al erg goed redden, zelfs op de zwarte piste! Mij niet gezien, haha.
En Luxor (die net begint met skiën) en Laryssa waren al blij met het speeltuintje voor het huisje.
Een gelukkig nieuwjaar allemaal op deze stralende nieuwjaarsdag!
Zoals beloofd, hier dan het laatste deel van het jaaroverzicht van 2020. We waren gebleven bij oktober.
Onze hond Roy was al meer dan een maand ‘spoorloos verdwenen’ en omdat Disney in februari dood was gegaan, hadden we ineens helemaal geen hond meer. Dat was raar! Omdat we altijd wel één of twee honden hadden gehad, werd het ineens heel stil op het erf. We wilden wel twee puppy’s. Of het liefste een oudere hond en een puppy. Via internet of via via. Maar er kwam maar niets op ons pad waar we echt blij van werden. Tot op gegeven moment een Nederlandse kennis belde om te vragen of wij Rex niet wilden hebben, omdat zij terug ging naar Nederland en Rex niet mee kon nemen. En ze wilde hem ook niet achterlaten bij een Roemeen die hem aan een ketting zou leggen. Wauw! Natuurlijk mocht hij komen! Of het zo moest zijn! Hij voelde zich meteen helemaal op zijn plek. En ook met de kinderen leek het alsof ze elkaar al jaren kenden. Wat waren we blij!
We hadden hem een paar dagen aan de ketting en gingen dan rondjes lopen langs de rand van ons erf. Waarna hij eigenlijk al vrij snel los kon. En om het nog mooier te maken, kregen we een week later een tweede lieve hond! Van vrienden van ons die ook een boerderij hebben, maar die niet meer de aandacht aan de hond konden geven die zij verdiende. Dus kwam onverwacht Bell op ons pad.
Hoe mooi kan het dan lopen! Zo zit je met je handen in het haar, omdat je eigenlijk twee nieuwe honden wilt en niet weet waar en hoe. En zo heb je opeens weer twee lieve honden op het erf lopen. Alles voelde ineens weer compleet. Prachtig!
Begin oktober, de Corona-regels waren nog steeds versoepeld. Dus mijn broer en zijn vriendin konden komen logeren. Leuk! Want we hadden, buiten de jongens in de maistijd om, verder helemaal geen logees gehad het voorjaar en de zomer. Terwijl we normaal altijd wel regelmatig visite, logees of stagelopers hebben.
Dat was gezellig! Helemaal toen ome Wilbrand ook nog ging voorlezen!
Diana wilde graag de handen uit de mouwen steken en wilde mij wel helpen bij het oude huisje (waar de logees altijd slapen) om een wilgentenenhaag te bouwen. Dus moesten er eerst gaten gegraven worden met de grondboor. Nog een hele klus met die zware klei.
Maar Luxor hielp graag een handje mee.
Ook met het ‘knopen’ van de tenen.
En Ayla ook.
En dit was het resultaat. We hebben telkens goed water gegeven, dus nu maar hopen dat ie volgend voorjaar gaat uitlopen.
Het was zo leuk om te doen, dat ik ook bij de moestuin een haag heb gemaakt. En we hebben de langste wilgentenen langs de sloot gezet. Hopelijk slaan die ook aan. Kunnen we daar echte knotwilgen van maken. Hopelijk lukt dat.
De kinderen zijn ook druk geweest buiten. We hadden twee jaar geleden een oudere boom verplaatst van achter in het land naar het erf. En vorig jaar waren er wel nieuwe blaadjes aan gekomen. Maar dit jaar niet. Dus eigenlijk moest de boom weer weg. Maar daar hadden de kinderen wat op bedacht. Ze konden er mooi een boomhut in maken!
Dus er werd flink gezaagd en geschroefd.
Getimmerd.
En ‘uitgeprobeerd’, haha. Ja! De uitkijk is goed!
De nieuwe glijbaan er aan gemaakt.
Prachtig!
Nu was er nog een boom op het erf waar de kinderen al langere tijd in wilden klimmen: de walnotenboom. De meeste walnoten lagen voor het oprapen onder de boom.
Maar de mooiste hingen er natuurlijk nog in!
Luxor had de smaak goed te pakken en wilde me wel helpen snoeien van de boom bij het oude huisje. We hadden handig van de afgeknipte zijtakken een soort trappetje gemaakt.
En dan de grote projecten. Als eerste waren we druk met de bekisting van de booghal. We hebben een paar jaar terug een oude tennis-booghal gekocht en die willen we opzetten voor machines, stro en/ of kalfjes. Dat weten we nog niet precies. Maar eind vorig jaar waren we dus al begonnen met de bekisting voor het beton waar de palen op moeten komen. Van het voorjaar en de zomer kwamen we er maar niet aan toe om er verder mee te gaan. Tot dit najaar. Toen Belus echter het metershoge onkruid plat schoof, zodat we weer verder konden, kwam hij erachter dat de achterste helft van de bekisting gewoon weg was! Gestolen. Misschien tijdens de periode dat we geen honden meer hadden? Of misschien al wel langer geleden? Maar er is dus iemand geweest die het hout brutaal heeft mee genomen. Kon Belus weer van voren af aan beginnen aan de achterkant.
Het blijft leuk! Zo’n grote zandbult, haha!
Toen de achterkant klaar was, konden ze ook aan de voorkant de bekisting maken.
Plastic eronder, betongaas erin. En het was klaar voor het beton.
Belus had speciale plankjes gemaakt met de bouten erop, waar straks de palen opkomen. Het beton kon komen.
En toen ging het sneeuwen! Voor de kinderen dolle pret natuurlijk.
Gelukkig voor het beton bleef het maar een dag liggen. En kon de betonwagen daarna gewoon komen.
Met zo’n slurf en een pomp. Mooi handig.
En nu is de betonnen buitenrand dus klaar. Of het nu gaat vriezen of niet, dat maakt voor het opzetten van de rest van de booghal niet meer uit. Dus dat is wel een prettig idee.
Het tweede grote project is het uitgraven van het mestbassin.
Na het uitschuiven van de mest uit de stal, moeten we op dit moment nog de mest in de mestwagen kieperen en dan achter de boerderij in het ‘mestgat’ draaien. Als straks de nieuwe wachtruimte klaar is (boven de nieuwe mestput met roosters), hoeven de koeien niet meer tijdens het melken op de mestgang te staan en kunnen we de mest dan tijdens het melken rechtstreeks naar achteren schuiven, zo het nieuwe mestbassin in.
Hier moet het nieuwe mestbassin komen.
Michel heeft er heel wat uurtjes graven in gestopt.
Maar het begint al echt ergens op te lijken. Omdat het land af loopt, hebben we aan de voorkant (rechts) al een natuurlijke muur.
En aan de achterkant heeft Michel met de shovel een zandwal gemaakt. Zodat het straks een mooie, dichte kuil is. Dan kunnen we uitrekenen hoe groot de afmetingen werkelijk zijn en kunnen we het zeil in Nederland gaan bestellen.
Dan hebben we ook nog een paar kleinere klussen gedaan. Als eerste moest de kalverschuur weer dicht, tegen kou en wind. Vorig jaar had Belus dat zo gedaan:
Daar waren we al heel blij mee. Het plastic konden we er afgelopen voorjaar zo weer af halen. Want het was wel donker binnen door het zwarte plastic.
Dus dit jaar had Belus het anders bedacht: mooie doorzichtige plastic platen. En wat een verschil! We hebben de kleinste kalfjes binnen links gezet nu, bij de lichtplaten. En het werkt fantastisch! Lekker veel licht.
Ook bij de melktank buiten wilden we het verder dichtmaken. Voor de winter.
Een mooie deur erin en zo kan de melkwagenchauffeur de melk mooi droog en uit de wind ophalen.
Het ging zo mooi en vlot met de sandwichpanelen bij de melktank, dat we besloten om het bij de nieuwe waterput ook te doen.
Twee jaar geleden hadden we hier naast de stal een waterput gemaakt en er een hokje bij gemetseld waar de waterpomp in staat. Maar eigenlijk wilden we de hele put overdekt hebben. Dan kan het water ook mooi schoon blijven. In de toekomst komt er extra wateraanvoer van een tweede put op 1.000 meter afstand. Dat is een oude put van een voormalige staatsboerderij (met destijds 800 melkkoeien) die toevallig in ons land zit. Daar komt veel water via speciale keramische waterpijpen en drainages. We hebben tien jaar geleden ook een bronboring laten doen, echter in de klei was geen zand of grindlaag dus na 70 meter zijn we gestopt met boren. Als er al water zou komen op grotere diepte dan zou het zout water zijn. Daarnaast zitten we iets hoger in de heuvels en is de kans ook al minder dan lager in het dal. We verbruiken nu een 18 m3 per dag en water kost hier bijna een euro per kuub. Een goede reden dus om ons eigen water te hebben.
Dus nu hebben we zowaar een ‘waterhuisje’. De oude melktank hebben we ervoor gezet. Zodat die vanaf nu dienst kan doen als extra wateropslag. Het water uit de put hebben we tot nu toe nog niet gebruikt, omdat het vies was van de dode kikkers enzo. Maar we hebben hem helemaal leeg en schoon gemaakt en hij is nu klaar als drinkwatervoorziening voor de dieren en als reservewater als er geen water van het waterleidingnet komt.
En dan het laatste ‘klusje’ (nou ja, het was nog niet zo heel klein): het vastleggen van de betonroosters met beton. Ze wiebelden, als je erover heen liep. Omdat de muurtjes waar ze op liggen toch niet 100% vlak waren. Dus hebben we besloten om ze met een klein laagje beton vast te leggen.
Dus elk rooster moest eraf, beton eronder, en hem weer terug plaatsen.
En toen ze toch daarmee bezig waren, hebben Michel en Belus meteen ijzeren stukken op de muur vast gemaakt, waar straks de palen voor de overkapping van de wachtruimte op vastgemaakt kunnen worden.
Op die plaatsen moeten de roosters nog wat uitgezaagd worden. Maar dan is het ook klaar.
Oh ja, en dan is er nog een klus, die we uitbesteed hebben aan de buurjongen (en zijn ‘team’). De omheining! Iets wat we al heel lang wilden, maar waar we zelf gewoon niet aan toe kwamen. Maar toen er steeds meer wilde honden op het erf kwamen (met name ’s nachts, op zoek naar voer en nageboortes, helemaal toen we zelf geen honden meer hadden), toen waren we het zat. En hebben we de buurjongen gevraagd om met zijn ‘gatenboor’ gaten te maken, om palen te zetten in beton en daarna gaas aan de palen vast te maken. Er is aan de achterkant van de boerderij nog een doorgang voor de trekkers. Daar moet nog een hek komen. Maar verder is het erf nu dus mooi afgesloten voor wat voor wild dan ook.
Ik heb geen foto’s van de omheining. Maar Atlas heeft een overzichtsfilmpje gemaakt van de hele boerderij. En daarop is de omheining goed te zien. De plek van de booghal is daar ook mooi op de zien (de witte rechthoekige betonrand) en ook de plek waar het mestbassin komt. Veel plezier met kijken (de link staat op het eind).
Ja, Atlas wordt al een hele jongen. Sinds een paar maanden helpt hij op zaterdagmorgen Belus mee met voeren. Met het shoveltje de mais en de bierborstel in de mengvoerwagen kieperen en later samen met Belus de voerwagen leeg draaien. Mooi om te zien!
En dan rest ons nog om jullie een heel mooi, sprankelend, gelukkig, gezond 2021 te wensen. Dat het eenieder mag brengen wat hij of zij ervan hoopt.
Michel en Miranda 