JAAROVERZICHT 2020 DEEL III

30 december 2020

En hier Deel III van het jaaroverzicht. We waren bij juli gebleven.

Eerste prioriteit was een stukje land klaarmaken waar de droge koeien buiten konden lopen.

Dus met de trekker en de sleep eerst het land schoon gemaakt en de oude mest weg geschoven.

En daarna kon de ‘paaltjes-ploeg’ rondom schrikdraad-paaltjes zetten.

Laryssa hielp ook ijverig mee.

Totdat ze de waterbak ontdekt had. Water!!!! Hahaha.

En daar kwamen de dames aan. We hadden de ‘route’ met draad afgezet. En we waren met aardig wat mensen. Dus dat moest goed gaan. Dachten we…

Totdat onze rode koe Riet (vernoemd naar Lianne haar tante) daar anders over dacht. Ze vloog dwars door het draad heen, recht op mijn moestuin af! Aaaaah!! Gelukkig konden we haar uiteindelijk toch ook in het land krijgen.

Het blijft een mooi gezicht, koeien in de wei (hoewel er niet veel te grazen viel, want gras werkt niet zo goed in Roemenië, maar ze hadden nu wel lekker alle ruimte).

De tweede prioriteit waar we ons op gingen richten, was de maisoogst die eraan zat te komen. Omdat we vorig jaar aardig wat tijd kwijt waren geweest aan het sleutelen aan de maishakselaar, hadden we besloten om er een andere tweedehandse bij te kopen. Die kon mooi tegelijk met de nieuwe tweedehandse mengvoerwagen komen.

Op de meeste percelen stond de mais er mooi bij.

De neven Jorn, Mike en Lars kwamen ook dit jaar weer helpen met de maisoogst. En ze hadden een vriend meegenomen, Niels, die erg handig is met sleutelen. We maakten al grapjes: “Dan ben je hier aan het goede adres.” Hoewel we natuurlijk hoopten dat we dit jaar, met twee hakselaars, minder stil zouden staan dan vorig jaar. We hadden eens moeten weten.

We begonnen in ieder geval met goede moed. De jongens (en de trekkers) waren er klaar voor.

Het eerste bultje kwam aan de weg te liggen. Omdat de kuilplaat nog niet helemaal leeg was. Daar moesten we de bierborstel nog weg scheppen.

En daarna konden we de nieuwe mais zo achter de oude mais kieperen.

Laryssa hielp papa mooi mee op de shovel.

En Atlas zat, zoals elk jaar, weer bij Jorn op de hakselaar.

We hebben één dag met twee hakselaars kunnen hakselen.

Maar daarna kwamen de mankementen.

Wat hebben de jongens gesleuteld, zeg! De nieuwe tweedehandse bleek dus bij aankomst al niet helemaal perfect te lopen. Dus hebben ze geprobeerd om toch de oude maar zo goed mogelijk te laten draaien.

Ja, het ging weer niet vanzelf. En soms ook weer ineens zo twee dagen achter elkaar wel als een trein. Dat we erop zaten te wachten, wanneer staan we weer stil? Maar al met al hebben we samen de mais die klaar was, eraf gekregen. En konden de jongens, na nog een paar bezoekjes aan Nederlandse collega boeren/ vrienden, weer huiswaarts keren.

De laatste 10 hectare was pas later rijp. Die hebben we er zelf, met wat hulp hier en daar, af gehaald.

En daarna was ‘de mais’ weer voorbij. Wederom een oogst met veel uitdagingen. Maar we hebben ook wel weer gelachen met elkaar. Elk jaar zeggen we: “Zo gek als dit jaar zal het volgend jaar wel niet gaan.” En elk jaar gaat het nog weer gekker, haha. Voor nu kunnen de beide hakselaars weer ‘in de wei’. Ja, straks in de booghal, maar daar in Deel IV meer over.

Voor nu zeggen we dan maar: “Doeiiiiii!”

En voor wie het leuk vindt om een filmpje van het hakselen te kijken, die Atlas gemaakt heeft:

Morgen komt deel IV, over de laatste maanden van dit jaar. Tot morgen!

M&M, Atlas, Ayla, Luxor en Laryssa